W waszym domu niedługo pojawi się szczenię i nie wiecie jakie szczepienia powinniście wykonać i kiedy? A może macie już psa od jakiegoś czasu, ale nigdy specjalnie nie interesowaliście się czy trzeba szczepić psy albo jak często to robić? Może właśnie przygarnęliście psa i nic o nim nie wiecie i nie macie pojęcia jak postępować?
Omówimy dzisiaj szczepienia, które powinniście wykonać u psa w konkretnym przedziale czasowym, przedstawię Wam również podział na szczepienia zasadnicze/zalecane (oznaczone kolorem zielonym) i dodatkowe (oznaczone kolorem fioletowym).
1. Szczenięta
Większość szczeniąt przez pierwsze tygodnie życia jest chroniona dzięki przeciwciałom matki (Maternally Derived Antibodies). Odporność bierna (przekazana przez matkę) zaczyna obniżać się między 8 a 12 tygodniem ich życia. Przyjmujemy, że ze względu na tę odporność szczepienia mogą nie zadziałać do osiągnięcia przez szczenięta 12 tygodni, ale trzeba pamiętać że nie każde szczenię będzie miało wysokie MDA i w związku z tym może być znacznie wcześniej podatne na choroby. Poniżej przedstawiam podział na szczepienia zalecane i dodatkowe wraz z rekomendowanym wiekiem (przyjmując zalecenia WSAVA - World Small Animal Veterinary Association).
3 tydzień życia: Bordetella bronchiseptica
To tak zwana pałeczka oskrzelowa odpowiedzialna za zakaźne zapalenie tchawicy i oskrzeli u psów. Powoduje również, tzw. odoskrzelowe zapalenie płuc. Szczepienie przyjmują szczenięta w 3 tygodniu życia. Występuje jako preparat jednoskładnikowy (podawana jako żywe, niezjadliwe bakterie bądź donosowo) i jako preparat kombinowany (z CPiV lub z CPiV+CAV-2). Preparatem kombinowanym można szczepić szczenię dopiero po ukończeniu przez nie 8-go tygodnia życia. Po podaniu szczepienia jednoskładnikowego możliwe jest krótkotrwałe (3-10 dni) wystąpienie: kaszlu, kichania i wypływu z nosa. Dawkę przypominającą stosujemy co roku albo częściej, jeśli wymaga tego zagrożenie epidemiologiczne. Choć to szczepienie dodatkowe to bardzo polecam skorzystanie z niego.
- Osobniki dorosłe: Zaszczepić raz, a później dawką przypominającą raz w roku.
6-8 tydzień życia: Wirus parainfluenzy (CPiV)
Wirus parainfluenzy (paragrypy) może wywołać u psów, tzw. kaszel kennelowy = zakaźne zapalenie oskrzeli i tchawicy. Przeciwko parainfluenzie szczepimy szczeniaki między 6 a 8 tygodniem życia, a następnie co 2-4 tygodnie, aż do ukończenia przez nie 16. tygodnia życia. Dawkę przypominającą należy podać w wieku 6 lub 12 miesięcy, a następnie co roku. Jest to szczepienie dodatkowe, najlepiej stosować szczepionkę MLV donosową, jako że górne drogi oddechowe są pierwotnym miejscem rozwoju zakażenia. Na ten moment mamy dostęp do szczepienia kombinowanego: CPiV+B.bronchiseptica+CAV-2 i naprawdę warto z niego skorzystać. Tym preparatem możemy zaszczepić szczenię po ukończeniu przez nie 8. tygodnia życia.
- Osobniki dorosłe: Dwie dawki w odstępie 2-4 tygodni, ale można przyjąć, że jedna dawka zapewnia ochronę. Dawka przypominająca co roku.
6-8 tydzień życia: Parwowirus psów (CPV-2)
Parwowiroza to bardzo niebezpieczna choroba. Jej objawami są między innymi: osowiałość, brak apetytu, intensywne wymioty oraz silna biegunka (niekiedy z dużą ilość krwi). W trakcie choroby może dojść do wielu powikłań: niedrożności jelit, zapalenia płuc, zapalenia mięśnia sercowego, a nawet śmierci w wyniku zakażeń. Szczepienie na CPV-2 wykonujemy między 6 a 8 tygodniem życia psa, a następnie co 2-4 tygodnie, aż do ukończenia przez szczenię 16. tygodnia życia. Po tym czasie zalecana jest jedna/dwie dawki w odstępstwie 2-4 tygodni. Dawkę przypominającą przyjmują psy w wieku 6 lub 12 miesięcy. Później psy szczepi się nie częściej niż co 3 lata.
- Osobniki dorosłe: Dwie dawki w odstępie 2-4 tygodni, ale można przyjąć, że jedna dawka zapewnia ochronę. Później jedna dawka nie częściej niż co 3 lata.
6-8 tydzień życia: Nosówka psów (CDV albo rCDV)
Nosówka to wirusowa choroba, której objawami są między innymi: wysoka temperatura ciała, wypływ z nosa, brak apetytu i biegunka. Szczepienie na CDV wykonujemy między 6 a 8 tygodniem życia psa, a następnie co 2-4 tygodnie, aż do ukończenia przez szczenię 16. tygodnia życia. Po tym czasie zalecana jest jedna/dwie dawki w odstępstwie 2-4 tygodni. Dawkę przypominającą przyjmują psy w wieku 6 lub 12 miesięcy. Później psy szczepi się nie częściej niż co 3 lata.
- Osobniki dorosłe: Dwie dawki w odstępie 2-4 tygodni, ale można przyjąć, że jedna dawka zapewnia ochronę. Dawka przypominającą - nie częściej niż co 3 lata.
6-8 tydzień życia: Adenowirusów psów
Wśród adenowirusów wyróżniamy dwa typy: typ 1 (CAV-1), który wywołuje zakaźne zapalenie wątroby, tzw. chorobę Rubartha oraz typ 2 (CAV-2). Na ten moment WSAVA nie zaleca stosowania szczepienia na CAV-1, jeżeli możliwe jest zaszczepienie na CAV-2. Wynika to z tego, że szczepienie CAV-2 charakteryzuje się wysoką skutecznością i nie wywołują reakcji niepożądanych typowych
dla preparatów, które zawierały CAV-1, tj. zapalenia naczyniówki lub zmętnienia rogówki (objawu „niebieskiego oka”). Szczepienie wykonujemy między 6 a 8 tygodniem życia psa, a następnie co 2-4 tygodnie, aż do ukończenia przez szczenię 16. tygodnia życia. Po tym czasie zalecana jest jedna/dwie dawki w odstępstwie 2-4 tygodni. Dawkę przypominającą przyjmują psy w wieku 6 lub 12 miesięcy. Później psy szczepi się nie częściej niż co 3 lata.
- Osobniki dorosłe: Dwie dawki w odstępie 2-4 tygodni, ale można przyjąć, że jedna dawka zapewnia ochronę. Dawka przypominająca - nie częściej niż co 3 lata.
Powyżej 6-tego tygodnia życia: Wirus grypy psów (CIV; H3N8)
Szczepionka dostępna jest jedynie w USA (poza USA opisano jedynie kilka przypadków choroby). Szczepienie jest podawane szczeniakom dwukrotnie, w odstępie 2-4 tygodni, a następnie powtarzana co roku.
- Osobniki dorosłe: Dwie dawki w odstępie 2-4 tygodni. Dawka przypominająca - co roku.
8 tydzień życia: Leptospira interrogans
Leptospiroza to bakteryjna choroba zakaźna wywoływana przez krętki z rodzaju Leptospira. Jest trudna w rozpoznaniu, ponieważ objawy są mało specyficzne. Niestety w najgorszym przypadku może dojść u psa do ciężkiej niewydolności wątroby i nerek, co bardzo często kończy się śmiercią zwierzęcia. Czynnikami ryzyka są: częsty kontakt ze zwierzętami gospodarskimi, a także częste przebywanie i kontakt z wodą stojącą (bagna, stawy, mokradła). Jest to szczepienie dodatkowe, dawkę przypominającą stosuje się co roku. Większość lekarzy wet. zaleca jednak szczepienie w przypadkach, kiedy występują czynniki ryzyka.
- Osobniki dorosłe: Dwie dawki w odstępie 2-4 tygodni. Dawka przypominająca - co roku.
12 tydzień życia: Borrelia burgdorferi (borelioza z Lyme)
Do zakażenia dochodzi podczas żerowania kleszcza. Szacuje się, że objawy choroby występują jedynie u około 5 % zakażonych psów i pojawiają się po około 2–5 miesiącach od zakażenia. W USA potwierdzono, że szczepienie doprowadziło do spadku zachorowań na boreliozę z Lyme. W Polsce jest to szczepienie dodatkowe, zalecane u psów, które przebywają w rejonach o dużym rozprzestrzenieniu się kleszczy lub tam, gdzie choroba występuje endemicznie (na określonym obszarze). Pierwszą dawkę otrzymują szczenięta po ukończeniu 12-tego tygodnia życia, a drugą po 2-4 tygodniach. Dawkę przypominającą stosuje się co roku, tuż przed początkiem sezonu występowania kleszczy (w Polsce przyjmujemy, że sezon zaczyna się od wczesnej wiosny i trwa do jesieni).
- Osobniki dorosłe: Dwie dawki w odstępie 2-4 tygodni. Dawka przypominająca co roku.
12 tydzień życia: Wścieklizna
Szczepienie przeciwko wściekliźnie jest w Polsce wymagane przepisami prawa (Art. 56 Ustawy o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt). Właściciel ma obowiązek zaszczepić psa w terminie 30 dni od dnia ukończenia przez psa 3. miesiąca życia, a następnie nie rzadziej niż co 12 miesięcy od dnia ostatniego szczepienia. Niezaszczepienie psa jest zgodnie z powyższą ustawą wykroczeniem, podlegającym karze grzywny do 5000 zł (art. 85.1a Ustawy o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt).
- Osobniki dorosłe: Zaszczepić raz, a później zgodnie z przepisami prawa.
Dodatkowo w Polsce istnieje możliwość zaszczepienia przeciwko:
- Babesia (szczepienie zarejestrowane w UE, ale stosowane w Polsce sporadycznie ze względu na powikłania poszczepienne),
- Herpeswirusowi psów (szczepienie zarejestrowane w UE; przeważnie szczepi się suki w hodowlach; badania pokazują, że mioty są wtedy zdrowsze i liczniejsze),
- Leishmania (szczepienie zarejestrowane w UE i w Brazylii; zaleca się szczepienie dla psów podróżujących z właścicielami do krajów, w których leiszmanioza występuje endemicznie, np. Chorwacja).
.png)
.png)
